Liv, eg har drukke

Diktsamlinga Liv, eg har drukke leitar i ord og verseliner, minne og bilete etter ein lyrisk kjærleik. Kva andar enno i dikt skrivne for over eit hundreår sidan? Kvar må ein gå for å høyre den daude syngje?
Falle inn i orda dine
som utfor ein skrent,
som eit tre i stormen
dreg med seg grunnen
og alle røtene,
sperrar vegen,
opnar landskapet
for ny skog,
for neste vår.

«Liv, eg har drukke er vakker. Tidvis svært vakker. Skjetne dikter i direkte forlengelse av Nygards vers. Og fordi han skriver så godt, blir de gamle versene som inspirerer den nye poesien dagsaktuelle.»

Erlend Skjetne

Erlend Skjetne (f. 1988) kjem frå Melhus og skriv bøker for både vaksne og ungdom. For diktsamlinga Skare (2019) vart han nominert til Tarjei Vesaas’ debutantpris. I 2021 vart Skjetne tildelt NTNUs litteraturpris og Bokhandelens forfattarstipend. For Eit anna blikk fekk han Brageprisen i klassen barne- og ungdomsbøker. For same bok vart han òg nominert til Kritikerprisen. Hans førebels siste utgjeving er romanen Svart skissebok (2025).

«Jo meir tid eg har bruka til å famna inn desse svært ulike dikta, jo meir stig samanhengen og mangfaldet fram. Ei forunderleg bok der poeten vågar både sprang og brot, men der desse tinga, nærast som vatnet i ein fjellbekk, som tonane i ei folkevise, likevel finn saman og held heilskapen oppe. (...) Eg vert løfta og inspirert av så mange av desse gjennomarbeidde linjene (...) Ikkje mange poetar kan halda ein så høg konsentrasjon på det same nivået over tid.»

«I Liv, eg har drukke auser Erlend Skjetne kjennskapen og kjærleiken sin til Nygard, og skriv seg inn i både dikta og livshistoria hans. (...) Mest interessant er boka der Skjetne nærmar seg Nygard med størst mot i bringa – der han går direkte i dialog med han og skriv ein slags Nygardvariasjonar, i ein mollstemd, men likevel vital litterær leik med dikta og livet hans.»

«Diktere har til alle tider hatt andre diktere som forbilder. Den nye boka til Erlend Skjetne gjør et tydelig poeng av sitt forbilde: Olav Nygard (...) Skjetnes dikt står på egne bein, og de står godt. Alt i alt er det en fin hyllestbok»