F°

«Det har allereie begynt å mørkne, rue Oberkampf ligg under rosa himmel og gule gatelys. Anna spør om eg kunne blitt her for alltid. – Eg skulle ønske eg ville. Men sjølv om eg er her no, kan eg kjenne at eg saknar Paris allereie, for eg veit det ikkje varar evig, seier eg. Me svingar innom ein grønsaksmarknad, kjøper gulrøter, squash, aubergine og tomatar. Ein sitron. Nok grønsaker for ei heil veke, så lenge skal me i alle fall halde ut. Eg tar eit bilde av Anna framfor alle grønsakene. Det er ein av dei beste dagane i Paris på lenge.»– Heidi Furre, Parissyndromet

JEG ER REDDveldig reddfor at når vi en dag kryper utav oss selvat vi med rennende neserstår der på strandensvøpt inn i våre personligheters regnfrakkerog ser isflak driver forbi.– Henry Parland, (Selv om) Hamlet sa det vakrere

det eneste svaret en homo sapiens på snart fem år sender kodete beskjederut i verdensrommet gjennom en hyssingog en hermetikkboks får svarfra en kaldog metallisk kjøkkenradio – Linda Klakken, Åtte minutter